Waterstoffluoride, fluorwaterstofzuur of vloeizuur is een zeer corrosief zuur met als brutoformule HF. Wanneer waterstoffluoride in water oplost wordt de oplossing fluorzuur genoemd.
In tegenstelling tot de andere waterstofhalogeniden is waterstoffluoride een zwak zuur. Dit heeft te maken met het feit dat HF-moleculen waterstofbruggen vormen, waardoor ze in lange ketens aan elkaar geregen worden. In lagere concentraties bemoeilijkt dit proces de ionisatie.
Bij hogere concentraties vormen fluoride-ionen met intacte HF-moleculen bifluoride-ionen (HF2−), die zeer stabiel zijn en een ongewoon sterke waterstofbinding vertonen. Hierdoor gedraagt waterstoffluoride zich bij hogere concentraties meer als een sterk zuur.
Toepassingen
In geconcentreerde oplossingen van waterstoffluoride kan vrijwel ieder anorganisch oxide worden opgelost. De oplosbaarheid van de oxiden kan toegeschreven worden aan het feit dat zowel het anion (in de vorm van water) als het kation (in de vorm van een polyfluorcomplex) van het oxide niet vrij in de oplossing voorkomen. Waterstoffluoride wordt daarom veel toegepast:
- als etsmiddel in de glasindustrie (het reageert met glas – het is het enige middel waarmee borosilicaatglas kan worden afgebroken – en kan er dus niet in bewaard worden)
in de halfgeleiderindustrie
om aluminium en uranium te zuiveren
als uitgangsproduct voor fluoridehoudende stoffen (teflon, cfk’s)
als oplosmiddel van oxiden aan de oppervlakte van vliegtuigturbineonderdelen (voornamelijk nikkel-chroom, NiCr) om onder andere daarmee de kwaliteit van latere soldeerprocessen te verbeteren of coatings te strippen
als oplosmiddel in laboratoria om verschillende stoffen in oplossing te houden
In verdunde oplossingen van waterstoffluoride wordt het veelal gebruikt als velgenreiniger.
