Lead Tin Yellow

0,05 kg

Gevaar (Check Downloads voor veiligheidsblad)

29.75

Artikelnummer: K10110-50 Categorieën: , ,

Uniek en breed assortiment
95% van de producten uit voorraad leverbaar
Meer dan 50 jaar kennis en ervaring

Beschrijving

Lood-tin-geel trad in het verleden op in twee variëteiten. De eerste en meest voorkomende, vandaag bekend als “Type I”, was een loodstannaat, een oxide van lood en tin met de chemische formule Pb2SnO4. De tweede, “Type II”, was een silicaat met de formule Pb (Sn, Si) O3. Lood-tin-geel werd geproduceerd door een poedermengsel van loodoxide en tinoxide tot ongeveer 900 ° C te verwarmen. In “Type II” bevatte het mengsel ook kwarts. Zijn tint is nogal verzadigd geel. Het pigment is ondoorzichtig en lichtecht. Het is ook zeer giftig, door hetzij langdurige inname, inhalatie of contact met de huid, als gevolg van de leidende component.

Bijzonder is dat er is voor dit pigment geen Color Index Number uitgegeven.

Historie:

De oorsprong van lood-tin-geel kan worden gedateerd in ten minste de dertiende eeuw toen Type II werd toegepast in fresco’s, misschien ontdekt als een bijproduct van de productie van kristalglas. Tot de achttiende eeuw was Type I de standaard geel die gebruikt werd in olieverf. Het werd toen bijna volledig vervangen in gebruik door Napels geel. Na 1750 lijken er geen schilderijen te zijn gemaakt die het pigment bevatten. In de negentiende eeuw was het bestaan ervan vergeten en de toepassing ervan werd pas in 1941 herontdekt door de Duitse wetenschapper Richard Jakobi, de directeur van het Doerner Instituut. Dat het uit het collectieve geheugen vervaagde, werd verklaard door een verwarring met massicot, waarvan de naam ook gold voor lood-tin-geel. De term “lood-tin-geel”, een letterlijke vertaling van het Duitse Blei-Zinn-Gelb, is daarom een moderne aanduiding, niet de historische naam van het pigment. In het Engels heette het “algemeen” naar Italiaans giallorino. Na 1967 bewees Hermann Kühn in een reeks studies zijn algemene gebruik in de traditionele olietechniek van vroegere eeuwen, waarbij hij het onderscheid tussen de rassen Type I en Type II noemde.

Lood-tin-geel werd in de Renaissance gebruikt door schilders als Titiaan (Bacchus en Ariadne), Bellini (Het feest der Goden) en Raphael (Sixtijnse Madonna), en tijdens de barokperiode door Rembrandt ( Belshazzar’s Feast), Vermeer (The Milkmaid), en Velázquez (Apollo in the Forge of Vulcan).

Titiaan, Bacchus en Ariadne, 1523

Rembrandt van Rijn, Belshazzar’s Feast, 1635

Johannes Vermeer, The Milkmaid, 1657-58

Lood-tin-geel werd vervangen door Napels Geel, dat minder ondoorzichtig is. Tijdens de negentiende eeuw kwamen er nieuwere anorganische gele pigmenten in gebruik, zoals chroomgeel (loodchromaat), cadmiumsulfide en kobaltgeel.

Gevareninformatie

– Gevarenaanduidingen

H302 Harmful if swallowed.
H332 Harmful if inhaled.
H351 Suspected of causing cancer.
H360Df May damage the unborn child. Suspected of damaging fertility.
H362 May cause harm to breast-fed children.
H372 Causes damage to organs through prolonged or repeated exposure.
H410 Very toxic to aquatic life with long lasting effects.
EUH201/201A Warning contains lead! Should not be used on surfaces liable to be chewed or sucked by children.

– Veiligheidsaanbevelingen

P263 Avoid contact during pregnancy and while nursing.
P264 Wash thoroughly after handling.
P280 Wear protective gloves/ clothing/ eye/ face protection.
P301+P330+P331 If swallowed: Rinse mouth. Do not induce vomiting.
P304+P340 If inhaled: Remove victim to fresh air and keep at rest in a position comfortable for breathing.
P312 Call a poison center or physician if you feel unwell

Extra informatie

Gewicht 0.05 kg

Datasheets en bijlages